Μέσα από τα μάτια μιας εθελόντριας ΕΚΟ

Αρχικά για τα τυπικά της υπόθεσης, θα σας συστηθώ… Λοιπόν, το όνομά μου είναι Τζέσικα και είμαι φοιτήτρια του Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Πατρών. Η πρώτη επαφή μου με τη δράση ΕΚΟ έγινε το εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2018-2019, όταν ξεκίνησε η εκπαίδευση των εθελοντών ΕΚΟ. Όσοι συμμετείχαμε στην εκπαίδευση μοιραστήκαμε την εμπειρία να συναισθανθούμε και να αντιληφθούμε γεγονότα που λάμβαναν χώρα καθημερινά δίπλα μας αλλά δεν είχαμε πάντα την οξυδέρκεια να τα «δούμε».  Στο σύνολό της η εκπαίδευση ήταν μοναδική, καθώς καθ’ όλη τη διάρκεια ανακαλύπταμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας.

Επέλεξα, λοιπόν πληκτρολογώντας το παρόν άρθρο, να μοιραστώ μαζί σας το πώς επηρέασε η συμμετοχή μου στην ομάδα ΕΚΟ την άποψή  μου, για το δικό μου μικρόκοσμο, που ονομάζεται Πανεπιστήμιο Πατρών.

Από το πρώτο έτος πίστευα ακράδαντα πως το Πανεπιστήμιο Πατρών είναι από τα πιο ιδανικά μέρη να σπουδάσει κανείς.  Επειδή ακριβώς είναι όλα τα τμήματα συγκεντρωμένα, δίνεται η ευκαιρία συναναστροφής με τόσο διαφορετικό κόσμο. Με τον καιρό, τον αρχικό ενθουσιασμό μου άρχισε να διαδέχεται μία σκέψη. Η συγκεκριμένη σκέψη γεννήθηκε με αφορμή ένα γεγονός, που ευτυχώς για μένα, είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω. Μια μέρα, λοιπόν, περιμένοντας στη στάση παρατήρησα μια φοιτήτρια, η οποία, πέρα από το διαπεραστικό χαμόγελο στα χείλη της, διαπίστωσα πως χρησιμοποιεί λευκό μπαστούνι.

Πέρασε αρκετός καιρός από αυτό το γεγονός και για λίγο φαινόταν να έχει ξεχαστεί, μέχρι που άρχισα να συμμετέχω στο ΕΚΟ… Η συμμετοχή μου στο ΕΚΟ με έκανε να αντιληφθώ  πόσα πράγματα δεν παρατηρούσα σε ένα χώρο που κυκλοφορούσα καθημερινά. Πόσο αφιλόξενο ήταν για κάποιους το πανεπιστήμιο που εγώ πίστευα ότι έσφυζε από ζωή. Πολλά ερωτήματα περίμεναν απάντηση όπως: Αν είχα αμαξίδιο ή αν χρησιμοποιούσα λευκό  μπαστούνι θα περνούσα άραγε από τη διαδρομή που ακολουθώ κάθε μέρα, θα το σκεφτόμουν το ίδιο εύκολα να πάω στο μάθημα, θα κατάφερνα να φτάσω στην ώρα μου; Το πιο βασικό, όμως, ερώτημα από όλα, το οποίο κατά κάποιο τρόπο απαντούσε και όλα τα παραπάνω, ήταν: Πού είναι οι συμφοιτητές μου που χρησιμοποιούν αμαξίδιο ή λευκό μπαστούνι γιατί δεν έρχονται στις διαλέξεις;

Το ΕΚΟ προσπαθεί να απαντήσει σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα με ποικίλους τρόπους. Το σώμα εθελοντών που δημιουργείται από όλες τις σχολές, η συνεχής συνεργασία που επιδιώκεται με όλα τα τμήματα του πανεπιστημίου, η δημιουργία προσβάσιμων χώρων στην Πανεπιστημιούπολη και οι δράσεις που διοργανώνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς αποτελούν μόνο μερικές από τις προσπάθειες του ΕΚΟ. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει γνωστό σε όλους τους/τις  φοιτητές/-τριες πως υπάρχει μία ομάδα στο πανεπιστήμιο, η οποία αποτελείται τόσο από εθελοντές όσο και  από καταρτισμένα μέλη όπως κοινωνικοί λειτουργοί, φυσικοθεραπευτές, σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού και πολλούς άλλους ειδικούς… Μία ομάδα στην οποία μπορούν να απευθυνθούν όλοι οι φοιτητές/-τριες οποιαδήποτε στιγμή της ακαδημαϊκής τους πορείας.

Πολλές φορές πιστεύουμε πως βλέπουμε επειδή απλά έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να κλείσουμε τα ματιά και να φανταστούμε πώς θα ήταν αν…

Τζέσικα Σερντάρι
Εκπαιδευμένη εθελόντρια ΕΚΟ