Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι;
Αναπηρία… ακούς την λέξη και αισθάνεσαι αμηχανία, ίσως και λίγο άσχημα που δεν ξέρεις πώς να φερθείς… αλλά και πάλι σκέφτεσαι, «τι με νοιάζει;» και προσπερνάς…
Μήπως όμως τελικά δεν είναι τόσο μακριά από σένα όσο πίστευες; Κατά καιρούς δίνονται πολλοί ορισμοί για το τι είναι η αναπηρία και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο καθένας μας ανάλογα με την ιδιότητά του, την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Άλλον ορισμό δίνει ο γιατρός, άλλον ο κοινωνικός λειτουργός, άλλον ο παιδαγωγός, άλλον ο απλός πολίτης. Σύμφωνα πάντως με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η αναπηρία είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης και σχεδόν όλοι θα αποκτήσουν κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους μια μόνιμη ή προσωρινή αναπηρία. Και για να μιλήσουμε με αριθμούς, περισσότεροι από 80 εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης είναι άτομα με αναπηρία ποσοστό που αντιστοιχεί στο 10 με 15% του ευρωπαϊκού πληθυσμού.
Τα άτομα με αναπηρία, παρόλο που αποτελούν μια μεγάλη κατηγορία του πληθυσμού, συχνά βιώνουν την αδιαφορία, τον στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ένα στα δύο άτομα με αναπηρία δεν έχουν ποτέ συμμετάσχει σε ψυχαγωγικές, πολιτιστικές ή αθλητικές δραστηριότητες και δεν έχουν πρόσβαση σε κινηματογράφους, θέατρα, βιβλιοθήκες και γενικότερα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Δεν παραιτούνται, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες παλεύουν. Παλεύουν για ισότιμη εκπαίδευση, για ισότιμη απασχόληση, για ισότιμες ευκαιρίες, για ισότιμη ΖΩΗ… και στέλνουν συνεχώς μηνύματα για το πώς πρέπει κάποιος να μάχεται, να έχει όνειρα και να μην σταματά να αγωνίζεται.
Κάθε λαός ανάλογα με την κουλτούρα του και την παιδεία του, υιοθετεί μια διαφορετική στάση απέναντι στα Άτομα με Αναπηρία. Αυτή σε μεγάλο βαθμό επηρεάζει και καθορίζει το βιοτικό επίπεδο των ατόμων με αναπηρία. Είναι λοιπόν λογικό όταν υπάρχει έλλειψη γνώσεων σε ότι αφορά τις ανάγκες αυτών των ατόμων να υπάρχει φόβος, αδιαφορία και περιθωριοποίηση.
Να λοιπόν κάτι που δεν ήξερες! Τα άτομα με Αναπηρία ( ΑμεΑ) δεν είναι άτομα με ειδικές ανάγκες ούτε άτομα με ειδικές ικανότητες όπως εσφαλμένα χρησιμοποιείται ο όρος. Διαθέτουν τις ίδιες ανάγκες, απλά παρουσιάζουν κάποια μορφής αναπηρία. Αυτό τους κάνει διαφορετικούς από πολλούς αλλά το ίδιο ίσους.
Επομένως όταν ξανακούσεις την λέξη Αναπηρία, η ακόμα καλύτερα, όταν θα συναντήσεις ένα άτομο με Αναπηρία, μη νιώσεις αμήχανα, μην λυπηθείς… μην κοιτάξεις τι του λείπει… αλλά αναρωτήσου τι μπορώ εγώ να κάνω γι’ αυτόν ώστε η καθημερινότητα του να είναι ισότιμη με την δική σου.
Ας δώσουμε στο πρόβλημα λύσεις.
Τσοκανά Νικολία
Κοινωνική Λειτουργός Δράσης ΕΚΟ
