Ποιος χορεύει;;
Η σημασία του σώματος στη ζωή και στην τέχνη είναι αναμφισβήτητη και συχνά αποτελεί αντικείμενο μελέτης με διαφορετικές προσεγγίσεις. Ο συνδυασμός εμπειριών ζωής ή/και χορού, καταγράφεται και εκφράζεται μέσω της κιναισθησίας η οποία μετασχηματίζεται στο πλαίσιο της κάθε παράστασης επανατοποθετώντας και προσδιορίζοντας έτσι τη σπουδαιότητα της παρουσίας του σώματος στην σύγχρονη performance.
Candoco Dance Company – Face In by Yasmeen Godder. Photography by Hugo Glendinning
O χορός, ως πολιτισμικό φαινόμενο, αλλά και ως τέχνη, πάντα έδινε βήμα στη διαφορετικότητα όπως και σε σώματα μεγαλύτερης ηλικίας για να πειραματιστούν, ώστε να συνεχίσουν να διευρύνουν και να αναδεικνύουν τις εκφραστικές τους δυνατότητες στη παράσταση. Έτσι, σήμερα άτομα με αναπηρία ή και σώματα τρίτης ηλικίας συμμετέχουν σε παραστάσεις, και συχνά προκαλούν τον θεατή να στοχαστεί τόσο για τις φυσικές όσο και για τις εκφραστικές δυνατότητες του σώματος αλλά και τον ρόλο του στην σύγχρονη κοινωνία.
Μέσα από την ισότιμη συνύπαρξη στον παραστατικό χώρο ατόμων με μεικτές ικανότητες και από την αλληλεπίδραση χορευτών με ή και χωρίς αναπηρίες, άρχισε να αναπτύσσεται ένα νέο λεξιλόγιο κίνησης. Αυτή η καθιερωμένη πλέον τάση, κυρίως στο εξωτερικό και λιγότερο στην Ελλάδα,, διευρύνει τον ορισμό του χορού και του χορευτή και ταυτόχρονα δίνει την ευκαιρία σε άτομα με κινητικές, αισθητηριακές και νοητικές αναπηρίες να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν με έναν διαφορετικό τρόπο.
Η σύγχρονη πολιτική των ίσων ευκαιριών περιλαμβάνει ζητήματα πρόσβασης και ειδικής υποστήριξης για τους φοιτητές, ενός πανεπιστημίου, μέσω μαθημάτων που αναπτύσσουν δεξιότητες όχι μόνο με θεωρητικό αλλά και με βιωματικό τρόπο.
Συγγραφή: Μαρία Πετροπούλου, Υπεύθυνη Ψηφιακού Αποτυπώματος ΕΚΟ
Επιμέλεια: Κάτια Σαβράμη, Μ.Α. , Ph.D. Χορεύτρια, Χορογράφος, Χορολόγος και Θεωρητικός του Χορού, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πατρών
